Psychopomoc, psychwsparcie, psychorada, psychoforum, psychohigiena, psychobaza, psychoedukacja, psychosfera, zaburzenia psychiczne

W Wielkiej Brytanii i innych zachodnich krajach promuje się kognitywną terapię behawioralną jako opłacalne, rozsądne lekarstwo na nasze psychologiczne bolączki. To triumf rynkowej wizji ludzkiej psychiki.

Kobieta żyjąca w przekonaniu, że brzydko pachnie daje się przekonać do podróżowania środkami transportu publicznego niosąc porcję smażonej ryby z frytkami, aby sprawdzić jak ludzie na nią zareagują. Ta metoda pozwoli jej na ocenę "faktów": zrozumie, że ludzie inaczej reagują, gdy ma przy sobie coś o silnym zapachu i "skoryguje" swoje przekonania.

Witamy w świecie kognitywnej terapii behawioralnej (CBT), która od 10 lat zdobywa popularność w Wielkiej Brytanii i innych zachodnich krajach. Jeszcze niedawno stosowano wiele różnych metod terapeutycznych, dziś wypiera je CBT. Taka terapia jest tania, daje wyniki na piśmie i posługuje się zdroworozsądkowym, nastawionym na rozwiązywanie problemów podejściem do świata.
CBT, stworzona przez amerykańskiego psychiatrę Aarona Becka w 1960 r. opiera się na założeniu, że na nasze emocje i nastroje wpływają na nasze schematy myślowe. Celem terapii jest "skorygowanie" tych procesów tak, aby pacjent "myślał i działał bardziej realistycznie". Dzięki temu uda mu się wyeliminować dekonstrukcję rzeczywistości, która była źródłem jego problemów.

Zamiast skupiać się na historii pacjenta - np. na jego dzieciństwie i wczesnych doświadczeniach - jak to ma miejsce w przypadku wielu innych metod, CBT jest osadzone w teraźniejszości. Pacjent i terapeuta uzgadniają cele i formułują sposoby dochodzenia do nich podczas każdej sesji. Ujawniają się schematy negatywnego myślenia i dyskutuje się alternatywy. Na koniec każdej sesji pacjent dostaje pracę domową, która może polegać na samoobserwacji, robieniu zapisków i stosowaniu innych narzędzi oceny samego siebie.

Po swojej dziwnej podróży metrem kobieta z rybą i frytkami spotka się z terapeutą i porozmawia o tym, co się wydarzyło. Jeśli zrozumie, że ludzie nie zwracali na nią uwagi, gdy nie miała przy sobie brzydko pachnącego dania, być może uda jej się zmienić schemat myślowy i zobaczyć własne życie w bardziej pozytywnym świetle. Zobaczy, że jej symptomy wynikały z niewłaściwej interpretacji rzeczywistości i, miejmy nadzieję, zacznie patrzeć na świat tak jak reszta ludzi.